Sapere auso, czyli „Temu, który odważył się być mądrym”
ZSP2 przygotowuje się do nadania imienia NASZEJ placówce. Społeczność szkolna przy pełnej akceptacji Dyrektora i Grona Pedagogicznego wybrała na patrona Stanisława Konarskiego, którego 324 rocznica urodzin przypadła 30 września, co uczciliśmy wystawą okolicznościową prezentującą zasługi tej zacnej postaci.
Na początek – dla przypomnienia, kilka podstawowych informacji o tym, z czego zasłynął ten oświeceniowy zakonnik.
Stanisław od świętego Wawrzyńca to imię zakonne Hieronima Franciszka Konarskiego herbu Gryf. Urodził się 30 września1700 w Żarczycach Dużych a zmarł
3 sierpnia 1773 w Warszawie. Najsławniejszy pijar był dramatopisarzem, poetą, tłumaczem, edytorem, pedagogiem, publicystą, reformatorem szkolnictwa, ojcem demokracji polskiej i założycielem Collegium Nobilium w roku 1740. Współtworzył z królem Poniatowskim Szkołę Rycerką w Warszawie.
W 1732 z inspiracji Józefa Andrzeja Załuskiego rozpoczął pracę edytorską nad zbiorem konstytucji i praw sejmowych – Volumina Legum.
Po śmierci Augusta II popierał Leszczyńskiego i wydał kilka dzieł politycznych, posłował do Paryża zabiegając o poparcie dla Leszczyńskiego. Podróże do Francji dały możliwość zapoznania się z nowoczesnymi myślami o wychowaniu i nauczaniu
W swoim 4-tomowym traktacie politycznym „O skutecznym rad sposobie” (1760-1763) przedstawił błędy ustrojowe i dał zarys reformy państwowej.
W „Mowie o kształtowaniu człowieka uczciwego i prawego obywatela” przekonywał, że człowiek porządny to taki, który nie występuje przeciwko honorowi, nie oszukuje, dotrzymuje słowa i szanuje prawo. Jedyną gwarancją tego zachowania jest religia, która nakłania do dobrego i odstrasza od złego, przekształca grzeszną naturę człowieka skalaną grzechem pierworodnym.
Interesujący jak na owe czasy był pogląd Konarskiego, iż wszyscy ludzie są równi.
Postulował reformy w szkolnictwie:
- nacisk na wiedzę praktyczną
- nauczanie przedmiotów przyrodniczych
- nauczanie języka narodowego
- odsunięcie na dalszy plan łaciny i retoryki
- odrzucenie pustej erudycji
- wprowadzenie zajęć manualnych i fizycznych
- postawę chrześcijańską
- duchowy rozwój ucznia
Jest także autorem Ordynacji wizytacji apostolskich, gdzie w części I znajduje się pierwszy zarys etyki zawodowej nauczyciela, a zagadnieniu wychowania podporządkowana jest m.in. retoryka i nauki szczegółowe.
W 1771 roku został wyróżniony przez króla Stanisława Augusta Poniatowskiego medalem Sapere auso, czyli „Temu, który odważył się być mądrym”.
Zapraszamy do systematycznego odwiedzania strony naszej Szkoły i śledzenia na bieżąco informacji i działań związanych z nadaniem imienia ZSP2.
